Ինչու է Թուրքիան ստիպված բացահայտում իր ազդեցության գործակալներին

Նիկոլ Փաշինյանի կեղծ աջակիցները Ֆեյսբուքում շատ հաճախ գրում են, որ «ընդդիմությունն իրականացնում է քաղաքական գործընթացն այն ժամանակ, երբ մարդիկ դեռ սգում են», սրանով իշխանությունները փորցում են քննադատել ընդդիմության գործունեության բարոյական կողմը:

Բայց եկեք հաստակեցնենք, որ մեր 5000 զոհերի մարմինները դեռ տաք են, ավելի քան 10,000 վիրավորներ դեռ բուժում են ստանում մեր երկրի տարբեր հիվանդանոցներում, մեր հարյուրավոր գերիներ գտնվում են Բաքվի ռեժիմի ձեռքում, մենք ունենք հազարավոր մարդիկ, ովքեր կորցրել են իրենց տները, իրենց անցյալը և չունեն ապագայի մասին հստակ պատկերացում:

Եվ նման պայմաններում Փաշինյանի նոր նախարարները խոսում են «Թուրքիայի հետ առևտուր անելու հեռանկարի» մասին, Փաշինյանի պատգամավորներն ասում են, որ Ադրբեջանում մեր գերիներին լավ են վերաբերվում: Իսկ պատգամավոր Անդրանիկ Քոչարյանը կոչ է անում երկխոսել և դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատել այս պատերազմում հաղթած երկրի հետ: Ավելին, նա հաղթող անվանում է ոչ թե Ադրբեջանին, ինչպես շատերն են համարում, այլ Թուրքիային: Այո՛, Անդրանիկ Քոչարյանը, մեր 5000 զոհերի ֆոնին, կոչ է անում բարելավել հարաբերությունները Թուրքիայի հետ:

Շատերը կարծում են, որ Անդրանիկ Քոչարյանը դա անում է՝ ելնելով նրանից, որ նա չի գիտակցում աղետի մասշտաբները: Այնուամենայնիվ, թուրքական կուրատորները ստիպված են շտապել և ստիպված են բացահայտել իրենց ազդեցության գործակալներին:
Ռուսաստանը տապալեց Թուրքիայի ծրագիրը, որը պետք է կարողանար ամբողջովին «լուծել Ղարաբաղի հարցը»` ոչնչացնելով այս տարացքում հայկական պետականության բոլոր տարրերը, ինչպես նաև «Սյունիքի հետ կապված հարցը լուծել» ռուս-թուրքական համաձայնագրի 100-ամյակին ընդառաջ (2021 թ, մարտ ամիս):

Սա ամբողջովին կվերացներ Ռուսաստանի ազդեցությունը Հարավային Կովկասի տարածաշրջանում: Սակայն, Ռուսաստանը կանխեց այդ ծրագրերի իրագործումը, և Շուշիի անկումից հետո Նիկոլ Փաշինյանին հայտնեցին, որ «թուրքամետ խաղ խաղալը» շատ վտանգավոր է ոչ միայն Հայաստանի և Արցախի, այլ նաև մի շարք մարդկանց անվտանգության համար:

Փաշինյանը, ով պատերազմի օրերին, հայրենասիրական կարգախոսների քողի ներքո, իրականացրեց «շրջաններ` $ 5 միլիարդի դիմաց» գործողությունը, չհասցրեց Թուրքիայի ցանկալի ծրագիրը կամքի կոչել, ինչը թույլ տվեց Ռուսաստանին իր զորքերն ուղարկել Արցախ:

Քանի որ Թուրքիայի «գլխավոր պլանը» իրականում ձախողվեց ռուսական միջամտության շնորհիվ, դա Թուրքիային ստիպում է փորձել Սյունիքի և Հայաստանի հետ հարցը լուծել այլ կերպ (մանավանդ, որ Փաշինյանը Սյունիքը հանձնելու լեգիտիմ պատճառ չունի՝ նոր 5 միլիարդի դիմաց). իրականացնել տնտեսական էքսպանսիա` նախ Սյունիքի, ապա` Հայաստանի հանդեպ (ինչպես իրենք դա արեցին վրացական Աջարիայում): Հենց դրա համար է, որ Թուրքիան ակտիվացրել է իր ազդեցության գործակալներին և փորձել լուծել իր խնդիրները Հայաստանի հետ, քանի դեռ Նիկոլ Փաշինյանը դեռ «իշխանության բեկորներ» ունի:

Անկարայում տեսնում են, որ Նիկոլի իշխանությունը կախված է մազից, ուստի շտապում են: Հենց դրա համար է, որ Անդրանիկ Քոչարյանը «բացահայտ է խաղում է», այդ պատճառով են Նիկոլի նախարարներն ու պատգամավորները բացահայտ երազում, որ կարողանան առևտուր սկսել Թուրքիայի հետ, ուստի կառավարությունը շտապում է ամբողջովին ոչնչացնել բանակը և ցանկանում օրենք մտցնել` ընդհանուր զորակոչի վերացման մասին, դրանով վերջնականապես ոչնչացնելով մեր պաշտպանունակությունը և դարձնելով մեզ թուրքական տնտեսական կցորդ:

Իրավիճակն այնպիսին է, որ կա՛մ ընդդիմությունն իր ճնշմամբ Նիկոլին հեռացնելու է, կա՛մ Հայաստանը՝ իր ներկայիս սահմաններում և կյանքի կազմակերպման տնտեսական և քաղաքական մոդելով, կդադարի գոյություն ունենալ:

Սևակ Դանիելյան