Ինչու է Ալիեւը գնում արտահերթ ընտրությունների

Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը ֆեյսբուքյան էջում գրել է. «Ինչու է Ալիեւը գնում արտահերթ ընտրությունների: Ինչու գերիների (կամ ոնց ուզում եք անվանեք) փոխանակություն սկսվեց:
Ընդհանրապես, ցանկացած տեսակետ, եթե հավաստի ինֆորմացիա չէ, վարկած է։ Սա էլ դիտարկեք որպես վարկած։
Ինչ որ կատարվեց 2018-ից հետո, այդ թվում նաեւ պատերազմը, հիմնականում պայմանավորված էր կոմունիկացիաների խնդրով։
Ռուսաստանին պետք էր սերտացնել հարաբերությունները Թուրքիայի հետ (գազամուղ, սանկցիաների շրջանցում եւ այլն), նաեւ Ադրբեջանի միջոցով դուրս գալ Իրան ու Պարսից Ծոց։ Դրա գինն Արցախն էր։ Կարող էր մեզ համար ավելի քիչ ցավալի լուծում լիներ, եթե նախորդ իշխանությունն այդքան վախկոտ ու անճարակ չլիներ, իսկ ներկայինս' հակաազգային։
Գանք հիմիկվա վիճակին։ Ադրբեջանն Արցախի դիմաց գին ունի վճարելու, դա Ռուսաստան-Իրան երկաթգիծն է, որը Ռուսաստանի ու Իրանի համար կենսական է, սակայն դրան դեմ է Միացյալ Նահանգները։
- ԱՄՆ-ի համար կարեւոր է, որ հիմնական բեռնափոխադրումները իրականացվեն ծովով, որն ինքը վերահսկում է, իսկ ցամաքային կոմունիկացիաները թուլացնում են իր տնտեսական, ֆինանսական ու աշխարհաքաղաքական հեգեմոնիան։
Առավել եւս, որ Սուեզի ջրանցքի բեռնափոխադրումները Եմենի հուսիտների նշանառության տակ է հայտնվել, իսկ Պարսից Ծոցը' Իրանի: Այս առումով Իրան-Ռուսաստան ցամաքային կապը կարող է զգալիորեն դրանց փոխարինել' փոխելով աշխարհաքաղաքական դասավորվածությունը։ Առհասարակ, ցանկացած խոշոր բեռնափոխադրումների ցամաքային նախագիծ թուլացնում է ծովային երկրների հեգեմոնիան, եւ' հակառակը։ Բացառությամբ "թյուրքական աշխարհ" նախագիծը, որը Կենտրոնական Ասիան կհանի Չինաստան-Ռուսաստան- Իրան ազդեցության գոտուց։
Այսպիսով, արցախյան պատերազմի ժամանակ Արեւմուտքի Ադրբեջանին սատարելով (պատերազմ սկսելու սանկցիա, զենք-զինամթերք, դիվանագիտական տանիք, հետախուզական տվյալներ, Սիրիայից տեռորիստներ եւ այն), որպեսզի Ռուսաստանին դուրս մղի Հարավային Կովկասից, իրականում մեծ հնարավորություններ բացեց հենց Ռուսաստանի ու Իրանի համար։ Ռուսաստանն էլ իր սցենարով պատերազմի սանկցիա տվեց Ադրբեջանին։
Ալիեւը հիմա աքցանի մեջ է՝ մի կողմից Ռուսաստանի ու Իրանի, մյուս կողմից ԱՄՆ-ի միջեւ եւ փորձում է ժամանակ շահել, որովհետեւ երկու կողմերից էլ պահանջում են կողմնորոշվել։ Ցանկացած կողմից հարվածը կարող է ցավոտ լինել։
Թուրքական Աշխարհի նախագիծն էլ հարցականի տակ է հայտնվել, բայց դա առանձին թեմա է»։