Հայ եկեղեցու դեմ պայքարի մեթոդականները Փաշինյան Նիկոլի համար գրվում են ոխերիմ հարևան երկրներում
Տպավորություն է, որ Հայ եկեղեցու դեմ պայքարի մեթոդականները Փաշինյան Նիկոլի համար գրվում են ոխերիմ հարևան երկրներում։ Դրանք ժամանակին այսպես են պայքարել հոգևորականների դեմ, հնարավոր է որ պայքարի այս մեթոդներին էլ հասնեն․․․
Մե տերդերը, կսե, ըսպես ձեռները վեր հանեց առ Աստված, աղոթեց, Հայր մերը ըսավ, նոր կտրեցին իրան, վիզը չէ, մորուքն ու դեմը:
«Մայր Հայաստան» դաշինքի անդամ Դերենիկ Մալխասյանի ֆեյսբուքյան էջից
***
Թուրքերը 12 քահանայի բռնել, մորուքներն ու սեռական օրգանները կդրել էին ու կսեին՝ դե դու քո նամազդ էրա, փրգվի
Մի դրվագ ներկայացնեմ Շիրակի մարզում թուրքերի գազանություններից։ 1918թ-ին Ալեքսանդրապոլի գավառը օկուպացնելուց հետո, թուրքական բանակը լծվում է հայերին ունեզրկելու, բռնաբարելու ու ոչնչացնելու դիվային ծրագրի իրականացմանը։ Նրանց համար առաջնային թիրախ են դառնում հայ հոգևորականները։ Առաքելական եկեղեցու սպասավորների նկատմամբ թուրքերը շատ դաժան հաշվեհարդար են տեսել Լանջիկում։ Ներկայացվող դեպքը տեղի է ունեցել Ձիթհանքովի ցեղասպանությունից հետո։ Այդ ահասարսուռ տեսարանների ականատեսները պատմել են իրենց սերունդներին։ Հիշողություններն ամփոփված են Կարինե Բազեյանի՝ «1918-1921թթ. իրողությունները պատմական հիշողության համատեքստում» նյութերի ժողովածուում։ Ներկայացվողը ընդամենը մի դրվագ է Շիրակում թուրքերի իրականացրած վայրագություններից ու ցեղասպանությունից։
«Պապաս օր փախել է, իրան հետ մե քանի հոգի էլ են էղե (մեկիմ անունը Իշխան էր, ես իրան տեսել եմ), իրանք օր ժամի դոշով կելնեն, թուրքերը խաբար կեղնին, - վայ կսեն- մարդ կա կենդանի: Պապաս կսեր – ընգան մեր եդևից, Իշխանը կվախենա (ինքը ավելի փոքր է էղե), ձեռները կթուլնան:
Կսե – ժամի դոշով մենք փախանք, ընգանք Կնոյի ձոր, ելանք ըդպես Լանջիկ: Լանջիկից օր կելնես, ջաղացներ կար, 40 ջաղաց է էղե, որից 20-նն էղե իրանց ջաղացները (էն վախտ ջուր կուգար վերևից, հետև կտրեցին մաստարեցիք): Կսե ըդպես փախանք. գարնան գլոխ մութ, անձրև, խշրիկ, ես բոբիկ, սոված, լացով կերթանք, (կմտածե էրթա Լանջիկ պապի տուն. իրա պապը լանջիկցի է էղե), մինչև Լանջիկի ծեր հասնինք ինչ տենամ օր. 12 հատ քահանա/տերդեր իրար գլխի շարված: 12- ին էլ, կսե, ես ճանչցա, մեր տերդերներն էին, տգլորցրել են լրիվ, մուրուքները կդրել են ու սեռական օրգանները, ուրիշ բան՝ չէ ու կսեն – դե ձեր քարոզը տվեք: Կսե ես քարի տագը պայ մդաձ կտենամ թե ինչ կկադարվի: Թուրքը կսե – դե դու քո նամազդ էրա, փրգվի:
Մե տերդերը, կսե, ըսպես ձեռները վեր հանեց առ Աստված, աղոթեց, Հայր մերը ըսավ, նոր կտրեցին իրան, վիզը չէ, մորուքն ու դեմը»:
Բանասաց՝ Հովհաննիսյան Մարետա Գեղամի, ծնվ. 1951 թ. գ. Ձիթհանքով: