Մեր մտավախությունները հաստատվում են. Ալիևն արդեն հիմնավորում է, թե ինչու չի կարելի ռազմագերիներին վերադարձնել Հայաստան

Երբ Փաշինյանի ռեժիմը գերիներին «սևերի և սպիտակների» բաժանելու որոշում կայացրեց, և Ալեն Սիմոնյանն ասաց, որ, ըստ էության իրենց իշխանության համար «գերիները այլևս չկան» , անմիջապես կասկածներ առաջացան, թե ինչու են Հայաստանի իշխանությունները ցանկանում տարանջատվել գերիների խնդրից: Ավելին, գործնականում բոլոր միջնորդներն ու միջազգային կառույցները հայտարարել էին գերիներին վերադարձնելու անհրաժեշտության մասին՝ Ռուսաստան, ԱՄՆ, Հաագայի միջազգային դատարան, ԵՄ և այլն։

Թվում էր, թե գերիների հարցը միակ խնդիրն էր, որտեղ բոլոր միջազգային խաղացողները միակարծիք էին, բայց պարզվում է, որ անգամ այս հարցում Հայաստանի ներկայիս իշխանությունները գտել են Հայաստանի պետական ​​և ազգային շահերին վնաս հասցնելու ճանապարհը։

Եվ հիմա Ադրբեջանը փայլուն կերպով օգտվում է Փաշիյանի ռեժիմի՝ «գերիներին դատելու» որոշումից։ Ադրբեջանի նախագահ Իլհամը իսպանական El Pais-ին տված հարցազրույցում, պատասխանելով հայ գերիների վերադարձի մասին հարցին, բառացիորեն ասել է հետեւյալը. «Գերիներից ոմանք ձերբակալվել են Հայաստանում, երբ նրանց վերադարձրել ենք։ Սա շատ լուրջ ազդանշան է մեզ, վերադարձողների եւ նրանց հարազատների համար։ Մենք նրանց հայրենիք վերադարձրինք, իսկ այնտեղ նրանց ձերբակալեցին։

Բացառված չէ, որ կտտանքների ենթարկեն այս մարդկանց։ Մեր նախկին բանտարկյալների ցուցմունքները վկայում են այն մասին, որ այս մարդկանց դաժան խոշտանգումների են ենթարկվելու»:

Ալիևը նաև ասել է, որ նման պայմաններում Ադրբեջանում պահվող մարդիկ չեն կարող որևէ միջազգային կոնվենցիայով ռազմագերի համարվել, և շարունակելով իր միտքը՝ նշում է, որ եթե ավելի շատ մարդկանց վերադարձնեն, նրանք ավելի շատ կձերբակալվեն:

Միաժամանակ Ալիեւը վկայակոչում է Հայաստանի իշխանությունների որոշումներն ու հայտարարությունները՝ հիմնավորելու համար իր դիրքորոշումը: Այսպես, Ալիևը հեգնում է բոլոր այն միջազգային կառույցներին, որոնք նախկինում պահանջում էին հայ ռազմագերիներին վերադարձնել իրենց հայրենիք՝ ակնարկելով, որ բոլոր միջազգային կառույցները պետք է պաշտպանեն գերիներին ոչ թե Ադրբեջանից, այլ Հայաստանից։

Այսպիսով, կարելի է պնդել, որ Փաշինյանի ռեժիմի՝ գերիներին դատելու որոշումը ձեռնտու էր միայն Ադրբեջանին։ Եթե ​​այսքանից հետո ինչ-որ մեկը պնդի, որ Հայաստանի իշխանությունները միամիտ են, պարզունակ, անգրագետ, ապա նման հայտարարություններ անողները կհայտնվեն ծիծաղելի վիճակում, քանի որ առավել քան ակնհայտ է, որ այս ամենը պետք էր Իլհամ Ալիևին, որպեսզի նա կարողանա արդարացնել միջազգային կառույցների և միջնորդների մոտ՝ ռազմագերիներին Հայաստան վերադարձնելու իրենց ցանկության բացակայությունը:

Ավելին, եթե վաղը Ալիևը որոշի բոլոր գերիներին վերադարձնել Հայաստան, ապա դա կանի իր շահերից ելնելով և այնպիսի հիմնավորումներով, որ բոլորը հասկանան, որ Փաշինյանի ռեժիմը կապ չունի այս մարդկանց տուն վերադառնալու հետ։

Այսպիսով, եթե այս ամենը ամփոփենք, ապա կարելի է հայտարարել, որ ինչ-որ «անտեսանելի ձեռք Երևանում» Հայաստանի իշխանություններին ուղղորդում է իրենց քայլերը կատարել ՀՀ ազգային և պետական ​​շահերի դեմ։ Ընդ որում, սա կրկնվում է ավելի քան մեկ, երկու, երեք կամ նույնիսկ հինգ անգամ։ Սակայն գերիների հարցում ամեն ինչ այնքան թափանցիկ է, որ ցինիզմը, որով գործում են Հայաստանի ներկայիս իշխանությունները, ուղղակի ապշեցնում է, և ուղղակի ամոթ է, որ այսքանից հետո նրանք շարունակում են կառավարել պետությունը։

Սա՛ է իրականությունը:

Դավիթ Մկրտչյան