Շատերի ուղեղներում չի տեղավորվում, թե ինչպես է էսքան պղծությունից ու դավաճանությունից, ակնհայտ թուրքին ծառայելու ապացույցներից հետո, մարդիկ կան, որ կույր են դեռ
Շատերի ուղեղներում չի տեղավորվում, թե ինչպես է էսքան պղծությունից ու դավաճանությունից, ակնհայտ թուրքին ծառայելու ապացույցներից հետո, մարդիկ կան, որ կույր են դեռ, բան չեն տեսնում ու հասկանում:
Շատ պարզ պատճառով. էդ մարդկանց ՀՈԳՈՒ ԱՉՔԵՐԸ ՓԱԿ ԵՆ:
Հոգու աչքերը, ոչ թե սովորական աչքերը:
Այ ոնց որ էս պատուհանից որ դուրս նայես, բան չես տեսնում, որովհետև պատուհանը կեղտոտ է, ցեխոտ է, ցելոֆան է վրան կպցրած, էդպես էլ երբ մարդու հոգին խավարի մեջ է, լիքը «կեղտի ու ցեխի» մեջ խեղդված, ինքը ոչ մի բան չի տեսնում, ինքը ոնց որ իրականությանը նայի էս կեղտոտ պատուհանի միջով:
Ու ասենք թե կարող է ասել, որ խոտը կապույտ է, մածունն էլ սև: Ինչքան ուզում ես բացատրի, որ խոտը կապույտ չի, միևնույն է չի հասկանում, հոգու կեղտը, ճիշտ այս պատուհանի կեղտի պես, չի թողնում, որ տեսնի …. որ խոտը կանաչ է:
Ամեն մի վատ բան, որ մարդ անում է, ամեն չարիք, ամեն կռուտիտ, ամեն ֆռցնել-կպցնել, ամեն սուտ, կեղծիք, ամեն նախանձ …. մարդու ՀՈԳԻՆ պղտորում են, կեղտ, փոշի ու ցեխ է նստում հոգու վրա: Ու ինքը էդ ցեխի ու կեղտի պատճառով էլ չի տեսնում:
Մինչև չմաքրես պատուհանը, բան չես տեսնելու, ուզում է պատուհանից դուրս միլիոն հատ ապացույց լինի:
Միշտ, որ նոր մարդու հետ ծանոթանում եմ, ուշադրություն եմ դարձնում, թե ինչքան է ինքը տեսնում. եթե բարի, աշխատասեր, ազնիվ կյանքով է ապրում, ներսի պատուհանը մաքուր է լինում ու տեսնում է դուրսը:
Ու հակառակը ….. Այսինքն, մարդու հոգու աչքերը ցույց են տալիս, թե ինքը ինչ կյանքով է ապրում և ապրել:
Թերեզա Մխիթարյանի ֆեյսբուքյան էջից