Որ ճանապարհով կգնա Նիկոլ Փաշինյանը

Նիկոլ Փաշինյանը հայկական Զելենսկին է։ Բոլոր առումներով։ Նա Զելենսկու պես պատերազմ ու պարտություն բերեց, դարձավ հազարավոր զոհերի ու տարածքային կորուստների պատճառ։

Նիկոլը զելենսկիություն է անում աշխարհքաղաքական առումով՝ սեփական երկիրը դարձնելով մանրադրամ հակառուսական (մեր դեպքում նաև հակաիրնական) խաղերում։

Նիկոլի զելենսկիությունը երևում է նաև Թուրքիայի նախագահ Էրդողանին քծնելու և սեփական աթոռը Էրդողանի միջոցով պահելու ցանկության մեջ։

Հիմա Նիկոլն ու Զելենսկին մի խնդիրն են լուծում։ Նույն խնդիրը։ Փորձում են իրենց կաշին փրկել։ Իրենց համար կա երկու տարբերակ։ Արժանանալ Բելառուսի նախագահացու Տիխանովսկայայի ճակատագրին (Նիկոլն օրերս «ոտքի վրա» հանդիպել էր նրան)։ Կամ էլ՝ համառել ու վերջում ընկնել Վրաստանի նախկին նախագահ Սահակաշվիլու օրը։

Նիկոլ Փաշինյանը շատ լավ հասկանում է, որ այն ինչ արել է Հայաստանի ու Արցախի դեմ, ի վերջո ծանր է նստելու իր վրա։ Դրա համար էլ կառչած է աթոռից ու ՀՀ–ն մտցնում է Թուրքիայի տակ։ Ինքը համաձայն է անգամ Հայաստանի ոչնչացմանը, միայն թե պատասխան չտա իր արածների համար։ Խաղաղության մասին նրա ճամարտակությունները ձևի համար են։ Ժամանակ շահելու և դյուրահավատներին խաբելու միջոց։ Նա բացառապես իր անձնական հարցերն է լուծում։ Մնացածի վրա՝ թքած։

Նիկոլը հայտնվել է թակարդում՝ թակարդի մեջ պահելով նաև Հայաստանը։

Պատասխանատու և ողջամիտ քաղաքական մարդիկ պետք է ամեն ինչ անեն, որպեսզի Նիկոլը հեռանա՝ իր հետևից ավերակներ չթողնելով։ Դա շատ բարդ, բայց լուծելի խնդիր է։ Պետք է Հայաստանն ավելի շատ սիրել, քան ատել Նիկոլին։ Վերջինիս պետք է հեռացնել իշխանությունից, բայց առանց ցնցումների, որպեսզի արանքում երկիր չկորցնենք։

Նիկոլն առայժմ կարող է մասնակցել իր հեռացման գործընթացին։ Հետո արդեն ուշ կլինի։ Ուշ՝ իր համար։

Կորյուն Մանուկյան
7or.am