Այս երևույթը վաղուց արդեն դուրս է եկել կրոնական խմբակների հետևորդների շրջանակներից և հրդեհի պես լայնորեն տարածվել մեր հասարակության տարբեր շերտերում
10-15 տարի առաջ աղանդավորական տարբեր կազմակերպությունների հետևորդների հետ շփումներում կամ ուղղակի կողքից նրանց հրապարակային խոսքին հետևելիս այսպիսի մի օրինաչափություն էի ֆիքսել. երբ խոսում էին արտաքին թշնամիների մասին (կարծում եմ կարիք չկա շեշտելու, թե առաջնահերթ որ երկու երկրների մասին է խոսքը), առաջին պլան էին գալիս հումանիստական շեշտադրությունները, ձայների մեջ անգամ ջերմություն և խանդաղատանք էր հայտնվում, նույնիսկ փորձ էր արվում արդարացումներ փնտրել: Իսկ երբ խոսքը սեփական հայրենակցին էր վերաբերում, որը եթե անգամ պարզապես չէր կիսում իրենց տեսակետը, ապա այստեղ արդեն խոսույթը դառնում էր ագրեսիվ, անհանդուրժող, ատելության երանգներ և վիրավորական արտահայտություններ էին հայտնվում...
Ամենատագնապալին այն է, որ այս երևույթը վաղուց արդեն դուրս է եկել կրոնական խմբակների հետևորդների շրջանակներից և հրդեհի պես լայնորեն տարածվել մեր հասարակության տարբեր շերտերում:
Տեր Ներսես քահանա Ասրյանի ֆեյսբուքյան էջից

