ԱՊՐՈՒՄԱԿՑՄԱՆ ՄԱՍԻՆ
ԱՊՐՈՒՄԱԿՑՄԱՆ ՄԱՍԻՆ
• «Ես որ սալյուտ չարեցի, Արցախի ճամփեն բացվելո՞ւ ա», «համերգ որ չէղավ, գերիներին հե՞տ են տալու» և այլ հարցերը մանիպուլյատիվ են և ինվալիդ։ Հրավառություններ ու այլ զեխություններ չանելու նպատակն ապրումակցել (էմպատիա/սիմպատիա) կարողանալն է։
• Ապրումակցումը՝ որպես կենսաբանական դրսևորում, էվոլյուցիայի ընթացքում ծագած ադապտատիվ մեխանիզմ է, որ կենդանական խմբերին, այդ թվում՝ մարդկանց, թույլ է տվել վերապրել։ «Այսօր ես քեզ եմ ապրումակցում, վաղը՝ դու ինձ»։ Սա է պարզ բանաձևը, որ ձևավորվել ու ավանդույթների տեսքով խտացել է հարյուրհազարավոր տարիների ընթացքում։ Ավանդույթին ձևական տրամաբանության տեսանկյունից մոտենալու դեպքում կարելի է նաև թաղման ծեսերի չգնալ՝ ասելով՝ «պանիխիդա որ գնացի, մահացածը հարությո՞ւն ա առնելու»։
• Որտեղ չկա ապրումակցում, այնտեղ չկա խմբային ինքնություն, կա զուտ անասնական անհատապաշտություն։ Որպեսզի պարզ լինի ապրումակցման համատարածությունը բարձրակարգ կենդանական աշխարհում, առաջարկում եմ դիտել այս տեսանյութը, որտեղ փղերը մի քանի րոպե սգում են մահացած փղի աճյունի շուրջ։ Գիտահետազոտական խմբի անդամների տվյալներով՝ մահացած փիղը ոչ մի ազգակցական կապ չուներ սգացողների հետ, բայց միևնույնն է՝ կենդանիներն ապրումակցում են իրենց տեսակակցին։
• ՀՀ դե-ֆակտո իշխանություններին ձեռնտու չէ, որ հայերը՝ որպես քաղաքական խումբ, ապրումակցում տածեն իրար հանդեպ։ Պատճառը պարզ է․ խոցելի խմբերից որ մեկի հանդեպ էլ ապրումակցում լինի՝ ռազմագերիներ, արցախցիներ, զոհվածների հարազատներ, վարկերի տակ կքած գյուղացիներ, ազգային հողի վրա աշխատանքից ազատվածներ, վրաերթի ենթարկված հղիներ, օրահացով ապրող առևտրի կենտրոնի այրված աշխատողներ, պարզվելու է, որ մեղավորը հենց իշխանություններն են։ Սա՛ է եղելությունը։ ՀՀ դե-ֆակտո թուրքական իշխանությունները հայությանը քաղաքական ազգից սրընթաց կերպով վերափոխում են մի անդեմ զանգվածի, որը բառի գիտական իմաստով կլինի ավելի պակաս ինտելեկտուալ (բանական), քան այս տեսանյութի փղերը, էլ չասած՝ հարևան երկրների մասին, հետևաբար՝ կվերանա աշխարհի երեսից։
• Մենք՝ ես, ընկերներս և մեր պես բազում-բազում մարդիկ հանապազօր աշխատելու ենք, որ կասեցնենք այդ ազգակործան գործընթացը։
#ՀաջորդՏարիՇուշիում
Կից տեսանյութն՝ այստեղ
Քաղաքագետ Էդգար Էլբակյանի Ֆեյսբուքյան էջից

