Այսօր հունիսի 6-ն է։ «Հետո ի՞նչ», — կհարցնեք ինձ, հարգելի ընկերնե՛ր, ու ճիշտ կանեք
Դիտել նաև
Տեր Արամի անհիմն հրապարակումները օգտագործվում են կեղծ օրակարգեր ձևավորելու համար․ պարզաբանում
Երևանյան հին, բարի արտահայտությամբ՝ Իլհամ Ալիևը «ֆազերը գցել է»․ Արմեն Այվազյան
Իրավապահներին խորհուրդ կտամ զննել այս տեսանյութը ու պատասխանել՝ իրենք հանցագո՞րծ են, թե՞ չէ
Թուրքական կողմը Փաշինյանի համար առաջին բարոյահոգեբանական անհարմարությունը «կազմակերպել» էր հենց օդանավակայանում. Քաղաքական վերլուծաբան
«Թե բա` ասա извини»․ Արմենակ Դանիելյան
Այսօր հունիսի 6-ն է։ «Հետո ի՞նչ», — կհարցնեք ինձ, հարգելի ընկերնե՛ր, ու ճիշտ կանեք։
Իսկապես որ, հետո ի՞նչ։
Պատասխանեմ. հետո այն, որ մայիսի 25-ից անցել է 11 լրիվ օր։
«Ո՞ւ», — արդեն մի քիչ ներվայնանալով էլի կհարցնեք ինձ ու էլի ճիշտ կանեք։
Ու հետո այն, հարգելի ընկերնե՛ր, որ մայիսի 25-ին ուղեծիր հանվեց մի արբանյակ, որը օկուպացիոն վարչակարգը գովազդեց որպես հայկական առաջին արբանյակ, թեպետ պաշտոնապես որևէ պարամետր այդ արբանյակի չհրապարակվեց, ոչ էլ գործարքի մանրամասները։ Նիկոլական քարոզչիչներն էլ փորձեցին այն ծախել ժողովրդի վրա՝ որպես ռազմական ու ռազմավարական լուրջ նշանակություն ունեցող ինչ-որ բան, իսկ հետո պարզվեց, որ չէ՛, այդ որակի լուսանկարներով հետախուզական նպատակներով այն համարյա կիրառելի չէ։ Մի խոսքով, много шума из ничего.
Բայց կարևոր հիմա դա չէ։
Կարևորն այն է, որ արբանյակը երբ հանում են ուղեծիր, առաջին բանը, որ անում են Երկրից՝ փորձում են հետը կապ հաստատել, ստուգում են՝ արդյոք սարքավորումը նորմալ աշխատում է, փորձնական լուսանկարներ են անում։
Տրամաբանական է ենթադրել, որ նամանավանդ Նիկոլի պես պիառի մեռածը առանձին մի հատ կհայտարարեր, որ հաջողությամբ կապ է հաստատվել, հետ մի հատ էլ մեծ աղմուկ կաներ առաջին լուսանկարները ստանալիս...
Բայց ինչ-որ տարօրինակ լռություն է արդեն 11 օր։
— Ալո-ալո...

